İzzet DÖNMEZ
Bu Devlet, 30 yıllık kanlı bir mücadele sonunda, bir karara vardı.
Hükümet değil ha.
Bütün organları ile Devlet.
Uluslararası İstihbarat Örgütlerinin kucağındaydı PKK.
Acaba Devlet, bunları kendi kontrolü altına alabilir miydi?
“Barış süreci” denilen operasyon, böyle başladı.
Tamamen iyi niyetle.
Tamamen vatanseverane bir teşebbüs.
PKK, Amerika’nın CIA’sının kucağında mıydı?
Evet, kucağındaydı.
PKK, İsrail’in MOSSAD’ının kucağında mıydı?
Evet, kucağındaydı.
PKK, Alman BND’nin kucağında mıydı?
Evet, kucağındaydı.
PKK, Rus KGB’nin kucağında mıydı?
Evet, kucağındaydı.
PKK, İngiliz M15’in kucağında mıydı?
Evet, kucağındaydı.
PKK, İran Savak’ının kucağında mıydı?
Elbette ki kucağındaydı.
Diğerlerini saymıyorum bile.
Bu kadar Türkiye düşmanı İstihbarat Örgütlerinin iş içinde olduğu bir örgüte karşı, 19-20 yaşındaki köylü delikanlısının elindeki piyade tüfeği ile PKK sorununun bitirileceğine inanan gerzek var mı aramızda?
Devlet, Barış Süreci ile, PKK’yı bunların kucağından almayı denedi.
İşin özü esası budur.
Devlet, bu süreci sonuna kadar yürütmüştür.
Son dakikada CIA ve Alman BND, yürüyen sistemi çökertmiştir.
Tabii ki,
Fetö’nün rolünü de asla unutmamak gerekir.
Bölücü örgüt ile, ilk resmi temas, Oslo’da kuruldu.
Hakan Fidan, o zaman MİT Müsteşar Yardımcısıydı.
Oslo görüşmelerini sonuna kadar, dibine kadar destekledim ve bugünde destekliyorum.
Dünya’da onlarca, belki de yüzlerce ülkenin başında derttir bu ayrılıkçı hareketler.
Amerika’nın Güney Eyaletlerinde Hispanikler yaşar.
Amerika, tam iki kere ayrılıkçı savaş yaşadı.
Tam 600 bin insan öldü.
Şu an dahi tehlike orada.
İngiltere’nin başı daha fazla dertte.
Kuzey İrlandalılar, İskoçlar vs.
Almanya’nın bile başı Bavyera ile dertte.
Bavyera her an patlayabilir.
Belçika, zaten üçe bölünmüş, inkıtaları oynuyor.
İspanya’nın durumunu herkes biliyor.
Çin’de Tibet, Uygurlar ve Moğolistan sorunları var.
Rusya zaten sorunlar yumağı.
İtalya’da Milano Bölgesi, yıllardır ayrılmak derdinde.
Hasılı,
Herkesin kendine göre derdi var.
Herkesin kendi derdine göre çözüm alternatifleri var.
Tuttuğu kadar, tutar.
Tutmaz ise, mukadder sonuçtur bölünmek.
Türkiye, sulh yolunda, barışı temin için, elinden gelen bütün gayreti göstermiştir.
Barış sürecine en büyük destek, Kürt Halkından gelmiştir.
En büyük cefayı, Kürt Halkı çekiyor.
Amerika, Selahattin Demirtaşı çağırdı Washington’a.
Kulağına üfürdü.
Irak’ı böldük.
Suriye’yi bölmek üzereyiz.
Buralarda Kürdistan’ı kesin kuracağız.
Yakın zamanda sıra Türkiye’ye gelecek.
Ne işiniz var Türklerle?
Size de orada yeni devlet kuracağız.
Selahattin Demirtaş’a kelime kelime söylenenler bunlardır.
İp, böyle koptu.
Hatırlayın.
Selahattin Demirtaş, o ülkelerden gerekli uyarıyı aldıktan sonra, partisinin grup toplantısına çıktı ve sadece üç cümle kurdu;
“Seni Başkan yaptırmayacağız,
Seni Başkan yaptırmayacağız,
Seni Başkan yaptırmayacağız”
Ve kürsüden indi.
Çünkü,
Kendisine garantiler verilmişti.
Başka çarenin kalmadığını gören devlet, yeniden tetiğe dokundu.
24 Temmuz 2015’ten bu yana,
Yurtiçinde ve yurtdışında, 18 bine yakın PKK’lıyı itlaf etti.
Mücadele, en azimli bir şekilde devam ediyor.
Barış Süreci, yaşanması gereken bir süreçti.
Tarih, bu süreci mutlaka olumlayacaktır.
Türk Devletini ve Türk Milletini daha çok zor süreçler bekliyor.
Türk’ün bu coğrafyada yaşaması istenmiyor.
Bütün mesele bu aslında.
Şaka değil,
Bizi yeniden Orta Asya Bozkırlarına sürmek istiyor emperyalizm.
Sadece bunu bilin yeter.
